o frustracjach, motywacjach i punkcikach...

po latach bywania na portalach fotograficznych wyrobił się u mnie taki wewnętrzny przymus wystawiania swoich fotek. nie było by w tym nic strasznego, gdyby nie to, że z czasem kończą się zapasy godnych pokazania prac, a potrzeba wrzucania nie znika. i zaczyna się grzebanie w szufladach, pojawiają się skrawki, odrzuty.

tym sposobem na voalu pojawiło się wczoraj zdjęcie Witka. i ku mojemu zdziwieniu zebrało już dużo punktów. zdziwieniu, bo Mariusz ma rację - to nie jest dobre zdjęcie. owszem, jest fajny, biesiadny klimat, przystojny model sympatycznie spoziera a to, że niektórym jest dobrze znany dodaje tylko smaczku. ale fotograficznie nie jest dobrze. takie se światło, burdel w kadrze straszliwy, a ostrość jest delikatnie mówiąc umowna. 

nie, nie! nie próbuję w żadnym wypadku powiedzieć, że o to wystarczy wstawić byle co, a głupi tłum da punkty, czy coś w tym stylu. co to, to nie! jest mi bardzo miło, że się podoba, że ktoś wyraża swoją aprobatę, czy sympatię. jest to dla mnie ważne i w tym sensie lubię voalowe kulki i będzie mi ich trochę żal. zmierzam raczej do tego, że te punkciki nie mówią już nic o jakości zdjęcia. ile bym ich nie zebrał, nie stanie się to zdjęcie lepsze. mam na voalu zdjęcia w topie, ale nie jestem z tego powodu zajebistym fotografem. na szczęście mam tą świadomość. ale to jest mylące i bardzo kuszące, żeby w to czasem uwierzyć...

jakoś jestem ostatnio zdemotywowany fotograficznie. po części to pewnie wynik ogólnej frustracji. bezskuteczne poszukiwania pracy sprawiają, że żyję w takim stanie zawieszenia, nie mówiąc już o finansowych ograniczeniach wynikających z tej sytuacji. ale głównie chodzi o brak jakiegoś kierunku. po dwóch latach i kilkuset zdjęciach zrobionych holgą ostatnio poczułem, że nic więcej już z tego aparatu nie wycisnę. koniec drogi, przynajmniej na razie. przez ostatnie pół roku próbowałem lubitelem robić portrety. niestety efekty rozczarowały mnie okrutnie. poległem na ostrości: po prostu nie daję rady jej dobrze ustawić. jak już sto razy pisałem na tej mikroskopijnej matówce nic nie widzę... zniechęciło mnie to mocno do dalszych prób, no bo co z tego, że będę pracował nad ustawieniem modelki czy modela, co z tego, że opanuję światło, jak potem po pół godzinie kręcenia obiektywem ostrość i tak będzie zupełnie gdzie indziej niż myślałem? no i kompozycja - z jakiegoś powodu przy otwartej dziurze mój lubitel rozmywa wszystko dookoła niczym babylens, co powoduje, że do wykorzystania mam tylko środek kadru. to też nie rozwija...

wiem, wiem: to brzmi jak narzekanie kiepskiej baletnicy na suknię, ale faktem jest, że nie mam w tej chwili pomysłu jak sobie z tym poradzić...

ale żeby nie było, że tylko narzekam na swoje foty i uważam się za dno fotograficzne, to zapodam teraz parę obrazków które zajebiście lubię i uważam, że je dobrze zrobiłem :)